De oplettende lezer merkt op dat dit bericht niet “weer thuis” heet… Het gene waar we een klein beetje bang voor waren, “maar toch niet ging gebeuren”… is toch gebeurd. Afgelopen nacht zijn mama’s vliezen gebroken. Gelukkig was ze niet naar huis gereden vanuit Maastricht, maar blijven slapen in het Ronald McDonald huis. Papa werd uit zijn bed gehaald door de nachtzuster met de mededeling dat mama nu ook in het ziekenhuis lag, op de kraamafdeling. Dat was best even schrikken, zowel voor mama als voor papa. Gelukkig sliep Lucas diep afgelopen nacht, dus heeft niets meegekregen.

Afgelopen dag was dus een hele rare dag. Mama op bed aan de ene kant van het ziekenhuis, en Lucas in bed aan de andere kant. En papa heen en weer rennen natuurlijk. Vanaf vanmorgen sloeg de pech van de afgelopen dagen een beetje om in geluk, want Lucas zijn eerste woordjes waren om zes uur vanmorgen: “pelen” (spelen) en “bumba”, wat al weer leek op de Lucas die we kenden van voor de operatie. Na een aantal uur onhandig gedaan te hebben met speelgoed, een ingepakte hand voor het infuus en de katheterslang en -zak, kwam de uroloog langs. De katheter mocht er met hem betreft al uit, want hij begreep aan papa’s verhaal wel hoe zeer wij wilden dat Lucas snel naar huis mocht. Dat zou voor papa en mama een zorg minder betekenen. Uiteindelijk werd Lucas om 2 uur ontslagen en was hij weer zo goed als de oude. Nog een beetje pijn met plassen, maar dat zou snel over moeten gaan de komende dagen. Inmiddels waren de helpende handjes opa Ries en tante Femke ook gearriveerd in het ziekenhuis. Dat was wel fijn die hulp, vooral voor papa, die niet overal tegelijk kon zijn.

Ook mama had weer wat meer geluk, want de weeën zijn uitgebleven vandaag. Wat meer tijd om tot rust te komen dus en ons te verplaatsen naar het noorden; het ziekenhuis van Weert. Rond half 4 waren we dan ook weer bij opa en oma in Maarheeze, en kon Lucas daar verder spelen. Ook oma, die eigenlijk op vakantie was, was inmiddels alweer thuis. Heel fijn om oma in deze omstandigheden weer in de buurt te hebben en zonde van haar vakantie. Na Lucas afgezet te hebben, zijn papa en mama weer richting Weert gereden om daar te overleggen met de gynaecoloog en de verloskundige, wat het beste was om nu te doen. Conclusie was dat mama in het ziekenhuis in Weert zou blijven en de weeën af te wachten. Papa reed nog een paar keer op en neer tussen iedereen om de juiste spullen op de juiste plek te krijgen en nu dus thuis na een hele lange dag. Alleen nog even geboortekaartjes bestellen nu, want de kans is groot dat onze jongen een dezer dagen geboren gaat worden.

Opa’s, oma’s, Marina, Joost & Femke, Robert & Hanneke en verder iedereen die op afstand meeleeft: BEDANKT! Jullie hulp en berichtjes worden gewaardeerd! Hopelijk kunnen we snel eens wat terug doen!

Mama is morgen alweer 33 weken zwanger. Vandaag is ze naar de verloskundige geweest voor de 2-wekelijkse controle. Gelukkig is iedereen weer goedgekeurd! De hartslag van de kleine is prima en heel krachtig. Het is niet helemaal duidelijk hoe hij erbij ligt, maar het lijkt erop dat het hoofdje naar beneden ligt.

Mama heeft nog steeds een heel lage bloeddruk, maar het ijzergehalte is door de staaltabletten prima! Mama rust wat extra overdag en doet het rustig aan. Ze werkt nog maar 2 keer 4 uur in de week. Volgende week dinsdag is zelfs alweer de laatste werkdag voor het zwangerschapsverlof. Papa en Lucas zijn al druk bezig met het uitzoeken van een leuk geboortekaartje. Lucas weet al heel goed waar de kamer van de baby is. Hij heeft zelfs zijn schoentjes die te klein zijn al aan de baby gegeven. Wat gaat de tijd toch ineens snel…

Omdat papa vorig weekend in Shanghai zat, kwamen opa en oma uit Zeeland mama een handje helpen. Mama heeft na wat zwangerschapskwaaltjes en minder nachtrust wat meer rust nodig. Het werk is even stilgelegd en alle opa’s en oma’s dringen zich naar voren om wat meer zorg over te nemen voor Lucas.

Vorig weekend kwamen opa en oma dus helemaal uit Zeeland naar Maarheeze. Lucas moest eerst even kijken, maar rende daarna gelijk stralend met open armpjes naar opa toe! Alles was weer bekend voor hem.

Opa en oma Zeeland hebben Lucas en mama verschrikkelijk verwend! Lucas is met opa naar de trein geweest, en naar de speeltuin. Oma heeft vooral heel liefdevol geholpen met het eten en de broodnodige schone broeken. De oma’s zijn samen met Lucas naar de eendjes geweest en oma Zeeland heeft Lucas twee avonden naar bed gebracht. Lucas vond dit heel gezellig! Oma is nog met mama naar Weert geweest om voor de laatste maanden nog wat nieuwe kleren te kopen. Mama en Lucas, en ook alle opa’s en oma’s, hebben genoten van het weekend! Een kleine domper was wel dat Lucas zaterdagavond wat koorts kreeg. Gelukkig was het niets ernstigs, een keelontsteking door een virusje.

Mama is ondertussen nog naar de verloskundige geweest voor controle. Met de kleine gaat alles prima! Mama zelf heeft toch nog wat meer rust nodig om de laatste weken van de zwangerschap door te kunnen komen. De bloeddruk blijft erg laag, maar de bloedarmoede lijkt door de staaltabletten beter te worden. De kleine groeit goed, maar mama zelf is niet genoeg aangekomen. Hoewel de buik voor 29 weken behoorlijk groot lijkt! Daarom is besloten dat mama toch nog een weekje extra thuis blijft. Daarna wordt weer gekeken of het werk weer opgepakt kan worden.

Deze week hebben we een pret echo laten maken van de kleine pruts in mama’s buik. Nadat de mevrouw alles gecontroleerd had en we zagen dat alles goed en gezond was, kon de pret beginnen. We konden een paar glimpen van zijn gezichtje opvangen, want meneer lag met zijn handen voor zijn gezicht in de placenta gedrukt. Niet echt een ideale houding voor mooie plaatjes, maar toch hebben we kunnen zien dat je op je grote broer gaat lijken. Zelfde mondje en neusje! Zie de beste plaatjes van pruts 2 hiernaast!