Dat verdriet en geluk dicht bij elkaar liggen merkten we afgelopen maand wel. Na het verlies van opa-opa, was het tijd voor iets moois, want oom René en tante Marijke gingen trouwen op 23 mei. Iedereen van de familie was er bij; opa François en oma Maria, maar ook oom Theo, tante Suus en Ivo & Jolanda.

Dat was een hele speciale dag waar Lucas en Roan al lang naar uitkeken. Niet voor niets, want ze hadden een hele belangrijke taak bij de ceremonie. Namelijk, het dragen van de ringen en het zetten van een handtekening onder de huwelijksakte, net zoals papa dat moest doen. Na afloop van de ceremonie liet Roan nog even iedereen schrikken door met de hamer van de ambtenaar heel hard op tafel te slaan, net zoals Teun dat had mogen doen!

Een bruiloft betekent meestal dat je je allermooiste kleren aan mag, er lekker eten is en je ook zo nu en dan even stil moet kunnen blijven zitten of staan. Gelukkig was dat niet een heel groot probleem voor onze grote mannen. Ze namen hun taken dan ook serieus en alles is mede dankzij hun tot een goed einde gebracht.

Na het avondeten kwamen opa Ries en oma Carla de jongens ophalen, want anders zou het wel heel erg laat geworden zijn. Het was een mooie zonnige en vrolijke dag.