Wat gaat de tijd toch snel. Roan begint zich steeds meer te ontwikkelen tot een echt mannetje. Gisteren heeft hij naar oma Carla en mama liggen schaterlachen! Heerlijk om te horen. En ook heeft Roan het pakken inmiddels onder de knie. Hij is er zelf nog een beetje verbaasd over. Zijn lengte en gewicht zijn nu ook gemiddeld. Hij loopt dus niet meer achter vanwege zijn vroege geboorte.

Lucas is heel blij met zijn broertje. Als Roan huilt, gaat Lucas er naar toe en aait Roan over zijn bolletje, geeft hem een knuffeltje en daarna zijn speen. Lucas is echt een grote broer. Bij alles wat hij doet, zegt hij: Kijk, Roan! Hij wordt dus echt Roan’s grote voorbeeld.