Lucas moest afgelopen vrijdag voor controle terug naar het ziekenhuis in Maastricht. Omdat we geen bijzonderheden verwachtten, ging mama  zonder papa, maar met oma, Roan en Lucas, alle kinderwagens, luiertassen en handtassen naar Maastricht. Mama mocht papa’s auto lenen om de hele boel in te vervoeren. Eenmaal in het ziekenhuis kwamen er bij mama wat herinneringen boven. Hier had Roan zich nogal onverwacht aangekondigd…

Ruim op tijd kwamen we in het ziekenhuis aan. Gelukkig heeft de poli urologie een heel grote speelhoek, waardoor het wachten voor Lucas geen probleem was. Lucas was al de hele ochtend aan het vertellen dat hij een bah-broek had, maar er kwam maar niets. Totdat we aan de beurt waren! De dokter wilde graag even Lucas z’n litteken zien en wat voelen aan de buik. En toen de broek eenmaal uitging, had Lucas daar een zeer grote verrassing in geproduceerd. Alsjeblieft dokter!

Het litteken ziet er goed uit, de antibiotica mag gestopt worden en de dokter hoeft geen kijkoperatie meer uit te voeren of het echt allemaal wel goed is. Wel moeten papa en mama goed opletten of Lucas weer eens blaasontsteking krijgt en moet er wat extra aandacht worden gegeven aan de zindelijkheidstraining. En hiermee verwachten wij dat aan alle ziekenhuisbezoeken een einde is gekomen.

Eind goed, al goed!