Gisteren was het dan zo ver. Lucas zou geopereerd worden aan een van zijn balletjes en tevens een kijkoperatie in de urinewegen. Hiervoor moesten we maandag middag al in Maastricht zijn en dinsdag morgen zou Lucas ’s morgens vroeg aan de beurt zijn. Zo eenvoudig als het klonk zoveel viel het tot nu toe tegen. Gisteren van 14u tot 18u op onze kamer zitten wachten op de kinderarts, uroloog, anesthesist en de pedagogisch medewerkster. Gelukkig kon Lucas toen gewoon spelen, maar wel op de kleine gedeelde kamer… Papa is blijven slapen afgelopen nacht, en ook Lucas viel na 1.5 uur krijsen in slaap, nadat de luidruchtige buren ook stil waren. Papa is gelijk mee onder zeil gegaan, en dat was maar goed ook. Vandaag begon de dag om 4:40u toen ons buurjongentje opgemeten werd. Tot 7 uur met Lucas gespeeld in de koffiekamer en toen begon de dag weer.

Gisteren hoorden we van de anesthesist dat we na de middag pas als laatste aan de buurt zouden zijn. Des te blijer waren we vanmorgen toen de verpleging zei dat het toch om 10:15u was. Uiteindelijk had de anesthesist gelijk… 🙁 Om 1 uur was Lucas aan de beurt. Papa ging mee in een blauw overall tot aan de operatietafel. Niet leuk om je jongen zo achter te laten 🙁 Na een ruim een uur werden we opgehaald om naar de uitslaapzaal te gaan. Daar lag ons mannetje aan de toeters en bellen. Niet veel later werd hij wakker. Hij had toch wel veel pijn. De OK mensen hebben hem nog 2 keer een beetje morfine moeten geven. Na een tijdje mochten we terug naar de kamer. Dat verliep allemaal een beetje chaotisch. De verpleging was razend druk en Lucas was het niet eens met de katheter en infuusslang die hem ook allemaal pijn deden. Nadat de verpleging eindelijk tijd had en alles goed vastgeplakt zat, viel Lucas in een diepe slaap.

Nadat kinderarts Yvonne uit Maarheeze (nieuwe overbuurvrouw van opa en oma) geweest was, werd alles een beetje duidelijk van wat ze nu gedaan hebben. Het vocht bij het balletje bleek uiteindelijk toch een liesbreuk. Die hebben ze hersteld. Bij de kijkoperatie hebben ze ontdekt dat Lucas aan een kant 2 urineaansluitingen heeft aan 1 kant van zijn nieren. Na wat spoelen bleek dat niet de oorzaak van de blaasontsteking. Wat ze wel weggesneden hebben is een vliesje in de plasbuis dat hopelijk de blaasonstekingen veroorzaakt. De katheter moet 24 uur blijven zitten dus nog een nachtje blijven slapen hier 🙁 Mama slaapt vannacht in het Ronald McDonald huis, want vanmorgen stond er een giga file richting Maastricht. Papa gaat weer op de stretcher naast Lucas.

Al met al valt het behoorlijk tegen, maar laten we hopen dat Lucas er hierdoor even van af is voorlopig. Hopelijk heet het volgende berichtje “Weer thuis!”