Vorig weekend werd Lucas ziek. Hangerig, moe, beetje koorts, kwijlen en niet willen eten. We dachten dat het doorkomende kiezen konden zijn. Maar woensdag was hij nog niet opgeknapt. Nog steeds hangerig, beetje koorts en niet willen eten. Toch maar even naar de huisarts (in opleiding) gegaan. Ook die dacht dat het de kiesjes waren.

Maar donderdag hetzelfde verhaal, nog steeds koorts en niet fit. Lucas was die dag bij oma, omdat hij niet naar het kinderdagverblijf gaat als hij ziek is. En dus ging oma maar weer naar de huisarts (de echte deze keer). Lucas is helemaal gecontroleerd, maar ook deze huisarts kon niets vinden. Toch maar even een plasje inleveren. Nou moet ik zeggen, een plasje opvangen bij een jongetje van bijna 1,5 jaar is een behoorlijke uitdaging! Toch is het gelukt. En wat bleek, Lucas had blaasontsteking! Zelfs de huisarts had dat niet verwacht. Gelukkig kon oma gelijk de medicijnen halen. En zoals jullie in de vorige filmpjes hebben kunnen zien, is Lucas gelijk flink opgeknapt!

We gaan het in de toekomst in de gaten houden, maar verwachten dat dit maar een incident was. En Lucas, die is het nu alweer helemaal vergeten.

Papa is een paar daagjes mee op scoutingkamp. Lucas is dus alleen thuis met mama. Mama had een heel programma opgezet, we zouden allemaal leuke dingen doen! Maar gisterochtend bleek al dat het toch niet helemaal zou worden als verwacht. Lucas was niet zo lekker. Hangerig, huilerig, beetje koorts, moe, dunne luierinhoud en kwijlen. Waarschijnlijk komen er weer wat kiezen door… De afspraak met Sofie en Tim, en mama Angelique en papa Jeroen hebben we daarom maar afgezegd. Achteraf een goede beslissing, want Lucas heeft de hele dag geslapen.

Vandaag zouden we naar de verjaardag van Lydia (het buurmeisje) gaan. ’s Ochtends leek Lucas nog wel een beetje ziek, maar aan het einde van de middag ging het steeds beter. Lucas mocht dus toch even mee naar de buurtjes. En ja, daar is het altijd dolle pret! Het ziekzijn werd dan ook helemaal vergeten. Stoeien met Sjors, Youtube kijken met Lydia en woordjes leren van Ardy. Toen we naar huis gingen, zei Lucas heel trots: Houdoe! Ja, hij wordt al een echte Brabander!! Naast houdoe zegt Lucas inmiddels ook: uit (uit z’n stoel), op (als hij genoeg heeft gehad), bal (spreekt voor zich) en sssstt (als er iemand ligt te slapen). Het gaat allemaal ineens zo snel!

Alhoewel mama en Lucas het thuis prima redden, loopt Lucas nog geregeld naar de deur: “Papa?” Dinsdagavond komt papa gelukkig weer thuis. Ja hoor, hij heeft het allemaal echt wel door, onze grote broer!

Tante Marieke en oom Johnny zijn nog steeds in Nederland. Dat betekent: leuke dingen doen!

Tante Marieke was gister met John-John naar Amsterdam. Daarom vond oma het wel leuk om met de andere kinderen ook iets leuks te gaan doen. Ze zouden met z’n allen naar zwembad de IJzeren Man in Weert gaan en vroegen of Lucas en mama zin hadden om mee te gaan. Nou, daar zeiden wij geen nee tegen! Na het ochtendslaapje hebben we ons boeltje bij elkaar gepakt en zijn we met 2 auto’s naar Weert gereden. Gelukkig was het nog niet zo heel erg druk en konden Cody en Kristin lekker spelen in de verschillende buitenbaden. Opa, oma en oom Johnny liepen hun benen uit hun lijf om iedereen in de gaten te kunnen houden! Lucas had de smaak ook gelijk te pakken. Hij holde van hot naar her! En ja hoor, al vrij snel struikelde Lucas en viel met zijn blote knietjes op te tegels. Maar tot onze grote verbazing stond hij met zijn bloedende knietje gelijk weer op om vervolgens weer van hot naar her te rennen! Geen enkel traantje gelaten! Wat een bikkel!

Natuurlijk kregen we allemaal enorme trek van al dat spetteren en hebben we lekker frietjes gegeten. Lucas had al heel snel zijn eigen (zelf meegenomen) boterhammen op en wilde ook nog wel wat frietjes! Heerlijk vond hij ze! Na de lunch zijn we verder gaan badderen in het binnenbad. Lucas ging inmiddels zelf van de peuterglijbaan af en had de tijd van zijn leven. Hij kreeg steeds meer lef, tot hij dacht dat je op een glijbaan vast ook wel kon staan. Dat lukte niet. Hij viel hard achterover en toen kwamen er toch wel wat traantjes. Het was inmiddels ook al zo laat, dat Lucas verschikkelijk moe was geworden. Mama, oma en Lucas zijn daarom vast naar huis gegaan.

Na dit hele avontuur is Lucas als een blok in slaap gevallen. We gaan gauw weer eens zwemmen, hoor!

Helaas had niemand deze dag een fototoestel bij zich. Jullie zullen dus zelf moeten verzinnen hoe het hele tafereel eruit heeft gezien…

Onze vakantie viel toevallig gelijk met het begin van het WK voetbal. Dat kwam goed uit, dus konden we alle wedstrijden kijken. Lucas heeft daar de eerste weken niet veel van mee gekregen in Italië, maar dat is thuis wel anders. Johnny, Marieke en John-John zijn grote voetbal fans en volgen het WK op de voet. Nederland doet het goed dit WK en gisteren was het kwart finale tegen Brazilië. Die wedstrijd hebben we met z’n allen bij opa en oma gekeken. Nederland won met 2-1! Nederland is dus door naar de halve finale en moet het a.s. dinsdag opnemen tegen Uruguay.

Voor Lucas een nieuwe ervaring en een beetje eng als die gillende en schreeuwde mensen om hem heen. Het was een gezellig en oranje middag! Na afloop wilden John-John en Kristin nog even bij de Sjors, Ardy en Lydia langs om het te vieren, dus via de buurtjes naar huis.

Jawel, het is zover! Lucas wordt grote broer! Uiteraard hadden papa en mama al een klein vermoeden. Vorige week heeft de verloskundige de kleine al even laten horen, maar gister hebben we hem/haar dan ook echt mogen zien! Wat een stuiterballetje! Alles erop en eraan en heel actief, prachtig!
Met mama gaat alles vrij goed. Wat last gehad van vermoeidheid en een erg lage bloeddruk, maar ze mag niet mopperen. Het buikje begint al aardig te groeien. Tja, de boel was al een beetje opgerekt door Lucas.

Half december zal het zover zijn. We zijn benieuwd hoe Lucas het zal vinden. Hij zal dan toch de aandacht moeten delen. Ondertussen is papa al hard bezig een kamertje voor Lucas leeg te ruimen, want grote jongens hoeven niet meer in een baby-kamertje te slapen! En Lucas, die heeft nog niets in de gaten…